নৈপৰীয়া সপোন

মিনা ৰাম মিলি

পহুমৰা, উত্তৰ লখিমপুৰ

   নগেনে কান্ধত গামোচাখনলৈ ভাৱত বিভোৰ হৈ একেথৰে বহু দূৰলৈ উদাস মনে চাই আছে৷পথাৰখনৰ সিটো মূৰত থকা ঔটৈঙা জোপা সৰুকৈহে দেখা পাইছে ৷ভদীয়া বানে শেষ কৰি থৈ যোৱা নদন-বদন পথাৰখনত ধান এজোপা বুলিবলৈ চিনচাব নোহোৱা হ'ল৷কি দিন আছিল কি হৈ গ'ল!মাছ পুঠিৰে ভৰপূৰ পথাৰখন বালিচৰ হ'ল৷নিজে কৰা বেলেগ বেলেগ ধানেৰে ভঁড়ালটো ভর্তি হৈয়ো বাৰান্দাত থব লগীয়া হৈছিল৷লৰা ছোৱালী দুটাৰ কলেজত পঢ়াৰ খৰচ এইবোৰৰ পৰাই ওলাইছিল৷মাকে পোহা হাঁহ কুকুৰা ছাগলীও  বজাৰত বিকি খৰচৰ সকাহ দিছিল৷নদী ফালৰ মাথাউৰিটো চিঙি ৰাতিয়ে অহা পানীয়ে গোটেই হাঁহৰ জাকটোকে লৈ গ'ল৷ন-পানী পাই সিহঁতে আমাৰ কথা পাহৰি পেলালে৷কোনেবাই ধৰি খালে হবলা!গৰুকেইটা খুলি সিঁহতে যেনেতেনে প্রাণবোৰ লৈ মাথাউৰি পালেগৈ৷বাকীবোৰ দুই এটা ৰ'ল৷হায়!বিধিৰ কি বিধান!পানীয়ে মুধচ চুইছিল৷এসপ্তাহ পানীত ককবকাই থকাৰ পিছত লাহে লাহে পানী শুকাল৷পানীত বুৰি থকা ঘৰৰ বেৰবোৰৰ পৰা ভেকেটা ভেকেট গোন্ধ আহিল৷লগতে ঘৰবোৰ সোলোক ঢোলোক হ'ল৷সকলো ঠিকঠাক কৰোতে এসপ্তাহ মানেই লাগিল৷তিতা ধানবোৰ ভঁড়ালৰ পৰা উলিয়াই ৰ'দত দিলে৷গাপ উঠি গলগৈ৷গজালিও মেলিল৷চৰকাৰ আৰু দুই এক সংগঠনে সাহার্য দিলে ৷সেয়ানো কিমান দিনলৈ!লৰা ছোৱালী দুটাও হোষ্টেলৰ পৰা আহিল৷ এটাৰ পৰীক্ষা হৈ আছিল ৷হ'লেওনো ওপজা ঘৰখন,গাওঁখনৰ দুর্দিনত কেনেকে নহাকৈ থাকিব৷ছোৱালীজনীয়ে আহিয়েই কান্দিলে৷চাৰিওটাৰে মুখত মাত নাই৷পিছত মাকে সিঁহতক বুজাই বঢ়াই পুনৰ পঠিয়াই দিলে৷সিহঁতে আগৰ নিচিনাকৈ পইচা বিচাৰি মাকলৈ ফোন নকৰা হ'ল৷ঘৰত মাক বাপেক দুটাৰো আগৰ দৰে ৰং ৰইচ,হাঁহি তামাচাবোৰ আপোনা আপোনি কমি আহিল৷নগেনৰ এটাই চিন্তা নিজে নাখায় হলেও ইহঁত দুটাক মানুহ কৰিবই লাগিব৷কিন্তু কেনেকৈ?বালিয়ে ঢকা পথাৰখনত কিবা হব জানো!এনেদৰে আবোল তাবোল চিন্তা কৰি পাৰ নোপোৱা হৈছে৷

     এবাৰ ভাৱে দা খনলৈ টাউনলৈকে গৈ দিন হাজিৰা কাম কৰিবগৈ৷নহয় নহয়!সিহঁত দুটাই লাজ পাব৷নহলে ব্রইলাৰ বেপাৰকে কৰো৷ধাৰ বাকী কৰি হাঁহ কুকুৰা এগালকে পোহোনেকি?নহয় নহয় আজি কালি বোলে বতাহ চৰাই আৰু কিবাকিবি নতুন নতুন জাতৰ কুকুৰা,পাৰ আদি ওলাইছে৷এইবোৰৰ চাহিদাও বেছি বুলি শুনিছো৷তাৰে খবৰ এটা লৈ ক'ত কেনেকৈ পায়,কি কৰিব লাগিব, গম গতি লব লাগিব৷এতিয়াই কিবা এটা নকৰিলে নহব৷ভঁড়ালত থকা ধান কেইডাল আৰু হাতত থকা পইছা কেইটা শেষ হোৱাৰ আগতে কিবা এটা কবিবই লাগিব৷এইবুলি চিন্তা কৰি নগেনে ঠিয় হওঁতে কান্ধৰ গামোচাখন পৰি যায়৷গামোচাখন পদুমীয়ে থাপমাৰি ধৰিলে৷ওচৰতে লৰাহঁতৰ মাক পদুমী কেতিয়া আহি বহিলহি নগেনে গমেই নাপালে৷একেই চিন্তাক্লিষ্ট মুখ৷নগেনে শুধিলে—তুমিচোন গা বেয়া বুলি শুই আছিলা,কেলেই উঠি আহিলা?

পদুমীয়ে হুমুনিয়াহ কাঢ়ি কলে

—মোতকৈ আপোনাৰে গাটো বেছি বেয়া দেখিছো৷

—ক'তা মইটো ঠিকেই আছো!

—আপোনাৰ মনৰ ভিতৰৰ যুঁজখন আৰু সপোনবোৰ মোক দেখা নাই বুলি ভাৱিছে নেকি?

নগেনে তাইৰ চকুলৈ চাব নোৱাৰিলে৷দুটোপাল তপত চকুপানীয়ে বুকুৰপৰা আহি চকুত খুন্দা মাৰিলে৷মনে মনে দুয়ো ভিতৰলৈ খোজ ল'লে৷