কোলাহল

               জুনু বুঢ়াগোহাঞি নাথ

                            গুৱাহাটী 

তেওঁ মোক সুধিছিল

নগৰৰ অসহনীয় কোলাহলৰ মাজত

তুমি কেনেকৈ থাকা ?

মই ক'লোঁ,

মিলিবলৈ নিজক সলাই চাই

নিৰ্বাক হ'লোঁ

কিছুমান শ্ল'গান-জাতীয় কোলাহল

শুনাৰ আগতে মৰে

বাকী শুনিবলগাবোৰ শুনি নুশুনা হ'লোঁ

দগধা কাণে

খহতাখিনি পিহি গিলি থওঁ

নিমখীয়াখিনি বতাহত পমে ৷

সদ্যহতে

নীৰৱতাক পহৰা দি আছোঁ ৷

আৰু তেওঁও  গুচি আহিল

বিশৃংখল চহৰখনৰ পৰা

মোৰ নিমাওমাও চুবুৰিলে'। 

ইমান মৌনতা তেওঁৰ চাগে' ভাল নালাগে

এদিন ৰাতি বাৰটাৰ ঘণ্টা বজাৰ লগে লগে

মাজনিশাৰ কথা সোঁৱৰাই দি

মোক শুবলৈ ক'লে ৷

ঘণ্টাৰ শব্দ আৰু তেওঁৰ মাতষাৰ 

একেলগে এটা মিহি কোলাহল

উচপখাই উঠিলোঁ

কোলাহল বুটলি নীলা হোৱা

হাতদুখন এতিয়া থৰথৰকৈ কঁপে ৷

আহি থকাবোৰৰ ভিতৰত

সময়ৰ শব্দহে ভালকৈ আহে

আৰু কাণ দুখন থিয় কৰি থাকে ৷

তেওঁ বুজিলে

ওঁঠৰ কেঁকুৰিত কথাবোৰ চেপি 

কোলাহলক ঢাকি ধৰি

টিকিবলে'

:

এইয়া মোৰ জীয়ন কৌশল ৷