সময়ৰ আহ্বান

 সময়ৰ আহ্বান

মিনু হাজৰিকা

সময়ে আমাক সদায় সকিয়াই তাৰ সদব্যৱহাৰ কৰিবলৈ কিন্তু সময়ৰ কথাত আমি অত্যাধুনিক মানুহবোৰে কানসাৰেই নকৰোঁ ৷ যোৱা কেইটামান দিন অসমৰ বহু অঞ্চল বিশেষে সৰু ডাঙৰকৈ ধুমুহাই বৰকৈ থেকেঁচা খুৱালে ৷ বৰদৈ চিলা অহা প্ৰবাদ মতে আমি অসমীয়া খিনিয়ে যেনিবা নিজকে বুজাইবঢ়াই ল’ম যে বহাগত এনেকুৱা বতৰ হোৱাটো স্বাভাৱিক ৷ 

      অফিচত যোৱাৰ সময়ত বৌ বুলি মতা এগৰাকী দুজনী ছোৱালীৰ মাকে মোক বৰ সহজ ভাৱে এষাৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ কথা ক’লে ৷ যাক মই সহজভাৱে এতিয়ালৈকে মানি ল’বই পৰা নাই ৷ যোৱা কালি সন্ধিয়াৰ ধুমুহাই গোৱালপাৰা চহৰৰ বিস্তৰ ক্ষতি কৰিলে ৷ তেনেস্থলত সম্পূৰ্ণ ভাৱে বিজুলী যোগানৰ ব্যৱস্থাত যতি পৰিল ৷ পৰাটো একোৱেই অস্বাভাৱিক নহয় ৷ 

      ইমানদিনে বৌৰ ছোৱালী দুইজনীয়ে মাকৰ লগত একেবাৰেই ঘৰুৱা হওঁক বা বাহিৰাই হওঁক এটা কথাও পাতি নাপালে ৷ এই অৱস্থা কেৱল বৌৰ ক্ষেত্ৰতেই  নহয় আজিৰ যুগৰ প্ৰতি গৰাকী পৰিয়ালৰ একেই অৱস্থা ৷ তাৰ মূল কাৰণ হ’ল “ মোবাইল“ নামৰ হাতৰ মুঠিত থকা ইলেকট্ৰনিক বোমটো ৷ 

সন্ধিয়া বৌৰ লগত নানান কথা দুইজনীয়ে আলোচনা কৰিলে ৷ ৰাতি খোৱাবোৱাৰ পিছত বাচনবৰ্তন ধোৱাৰ সময়ত এজনীয়ে মাকক মম দেখুৱাই আছে ৷ আজি মাকে ভাৱি পোৱা নাই দুইজনী ছোৱালীৰ ইমান পৰিবৰ্তন কিহৰ বাবে ! ৰাতি দুই জনীয়ে মাকক সাৱটি বিচনাত শুৱলৈ গৈ ক’লে “ মা ’ আজি তোমাৰ কাহিনী কোৱা বিয়াৰ আগত বিহুত কি কি কৰিছিলা ! মাকে আচৰিত হ’ল  ! যি ছোৱালীৰ এদিন ওচৰত বহাৰ কথা পতাৰ সময় নাছিল আজি ইমান ওচৰত আহি মোৰ লগত কথা পাতিছে , কামত সহায় কৰিছে , ইয়াৰ অন্তৰালত কি ৰহস্য আছে !  ৰাতিটো ৰসাল কথাৰে পাৰ হ’ল ৷

     দুপৰীয়া যেনিবা বিজুলী সৰবৰাহ হ’ল আৰু আৰম্ভ হ’ল মোবাইল চাৰ্জত দিয়া দৌৰা ধপৰা ৷ আজি কিন্তু বৌ আগৰ দৰেই অকলশৰীয়া ৷ কাৰণ মোবাইল চাৰ্চ হ’ল ৷ জীয়ৰী দুইজনীয়ে মোবাইলৰ দুনীয়াত ব্যস্ত ৷ 

       তেতিয়াহে বৌয়ে বুজিলে ওৰহী গছৰ ওৰটো অইন ক’তো নহয় , মোবাইলৰ  বাবেহে ৷ বৌ গৰাকীয়ে আক্ষেপতে মোক ক’লে ৷ যদি বছৰত চাৰিবাৰ মান এনেদৰে ধুমুহা আহে আৰু বিজুলী সৰবৰাহ বন্ধ হৈ থাকে বৰ ভাল হ’ল হেতেন ৷ অন্তত নিজে জন্ম দিয়া সন্তান বোৰক বুকুৰ কাষত ৰাখি আৰু সুখদুখৰ ঘৰুৱা কথাবোৰ পাতি পাতি টোপনি  যাব পাৰিলোঁ হয় বছৰত আঠাইশ দিন হ’লেও !

    মই ভাৱো,   বৌয়ে ভৱাৰ দৰেই   যদি হোৱাহেঁতেন মানুহ ভীৰৰ মাজতো অকলশৰীয়া হৈ নাথাকিলে হেতেন ৷ ইজনে সিজনৰ মাজত কথাপাতি পাৰিবাৰিক সুখ পালেহেঁতেন । ক্ষতি মোৰ কাম্য নহয় ৷ তথাপিতো ভাৱো “ ধ্বংসই সৃষ্টিৰ মূল“ ৷ মোবাইলে আমাক গোটেই পৃথিৱীৰ লগত সংযোগ কৰাই কিন্তু বিচ্ছিন্ন কৰে তাৰ বাবদ সৰুবৰ সাংসাৰিক সুখৰ অনাবিল আনন্দৰ পৰা ।৷

Doksiri দকচিৰি, মাৰ্চ, ২০২৩