অফলা

               অভিজিত মিলি

তোমাৰ বুকতে বিনোদন কৰিছিলো

ৰবাব টেঙাৰ বলৰ খেলা অথবা

চুইগুডো(কাবাডী),টাংগুটি খেল

সন্ধিয়া পৰত আইতাৰ সতে জোনবাইৰ মেল।

গাঁৱলীয়া ডেকা-গাভৰুৰ প্ৰস্ফুতিত হাঁহিত

ফুলিছিল অই-নিঃতমৰ ফুল,

মলয়া বতাহত জুৰ বান্ধিছিল 

ইজন সিজনলৈ অনুৰাগৰ বাৰ্তা

সন্ধিয়া পৰত নদীৰ তীৰত

দিবাকৰে নিৰলে বহি মেলানি মাগে

জোন-তৰাই গা-ধুৱে লাজুকী চাৱনীৰে

উচপ খাই উঠে অৰ্থাৎ---------

নাৱৰীয়াৰ উৎকণ্ঠ চিঞৰত।

তোমাৰ বুকু ফালি চখলে চখলে

ফালে লুইতৰ নীৰ,

কাবানৰ বিননি মোৰ আত্ম-কুটুমৰ

মচিগল তোমাৰ মানচিত্ৰ।

আজিও উচুপি উচুপি উঠে বিষণ্ণতাৰ স্মৃতি

আপোন মানুহে আপোনতাক হেৰুৱা

মনৰ বেদনাময় কুল-কুল ধ্বনি

সন্ধিয়া পৰত-------------------

নদীৰ তীৰত-------------------।

হে মোৰ বুকুৰ আপোন মানুহ

দূখেৰে ভৰা জীৱন ফুলক সূখৰ কৰি

আহাঁ সকলোৱে থাকো মিলিজুলি,

আজীৱন দঃঞি পঃল থাকে মানে--------।