বিষাদ
লহৰজ্যোতি মৰাণ
ভালপোৱা জানো
বিষাদ হ'ব পাৰে ?
তুমি দিয়া সেই ভালপোৱাৰ প্ৰস্তাৱ
পাহৰিচা চাগে নহ,
তুমি-মই কৈ আমি
এটি প্ৰেমৰ ঘৰ সজাৰ
কথা আছিল।
তুমি সন্মতি দিছিলা
কিন্তু ...
কিয় আকৌ
প্ৰতাৰণা কৰিলা;
নতুনক আদৰি পুৰণিক
পাহৰি পাৰি জানো জীয়াই থাকিব।
এবাৰো নপৰিব নে মনত ?
মোৰ লগত কটোৱা
অতীতৰ
ৰোমাঞ্চিত মহুৰ্তবোৰ
পাহৰিব পাৰিবানে তুমি
অতীতৰ স্মৃতি ?
মই নোৱাৰিম আৰু তোমাক বুজাব
তুমি কাষত থাকিলে;
জীয়াই থাকি ভাল লাগে।
মই উপলদ্ধি কৰো
তুমি নকৰা
সেইবাবে বিষাদ!
আৰু একো নকবা
মোৰ চকুপানী
মই নিজেই মচি ল'ম
সিমানকণ শক্তি মোৰ আছে।।
No comments:
Post a Comment