এন্ধাৰকাব্য

          জুনু বুঢ়াগোহাঞি নাথ

                       সৰুমটৰীয়া, গুৱাহাটী

ইমান ৰাতিও গিজ্‌গিজাই থাকে এন্ধাৰ

চেঁচা হাত দুখনেৰে চুই ফুৰে

নীৰৱতাৰ সমস্ত দেহ

সাৰ পাই উঠে নিশা ৷

পদূলিৰ অকলশৰীয়া গছজোপাৰ খোৰোঙৰ ঘা ডোখৰত 

চৰাই এজনীয়ে কণী পাৰিছে

ওপজা উলাহ

সুৰক্ষিত এন্ধাৰত

উশাহৰ গুণগুণনি

ডাল এটাত কুঁহিপাত দুখিলা লৰিছে

ৰাতিৰ আইনাত ঢৌ তুলি

বসন্ত নমাৰ যো-জা চলিছে ৷

মেঘ এন্ধাৰৰ প্ৰথম পছন্দ

নিদিয়া বৰষুণ এজাকত

এন্ধাৰে তিতিব জানে

জোনটোৰ পিঠিত উঠি পৰ-দি থাকে

কুমাৰী ছোৱালী এজনী

হাতত জামু এখৰাহি লৈ

বেলিটো অহালৈ ৷

আচলতে

পুহৰি বেলাটোৰ বাবেই

এন্ধাৰ ৰৈ থাকে ৷