ইতলা
বিশ্বজিৎ শইকীয়া
মূৰৰ ওপৰত এটা সূৰ্য লৈ বহি আছোঁ
সূৰ্য পূবৰ বা পশ্চিমৰ নাথাকে
সূৰ্যৰ থাকে তাপ
সূৰ্যাস্ত কপালখন কঁপিছে
থৰ্ থৰ্
নৈ এখনৰ পাৰত কিছু পৰ থিয় দিলোঁ
নৈ খনত লৰি থকা এজনী মানুহ
বৈ থকা তিৰোতা
দোৰোণ ফুলা চাদৰখন চাই চাই
তাই হাঁহিছে
তাইৰ হাঁহিত যোগ দিলোঁ মোৰ হাঁহি
নিজলৈ-
খিল্ খিল্
শুই শুই গাত মৰুভূমি এখন জাপি লৈছোঁ
বিচনাৰ আঁঠুৱা দাঙি পাৰ হৈ যাব খোজে
চকুৰ পতা পেলাই শাৰী শাৰী উট,
হাতত ফুলা কেকটাছৰ ফুল খেপিয়াই
আনখন হাতে বতিয়াইছিল তেজ
শিল এচটাত দলিয়াই ভাঙি পেলোৱা
খাৰু পিন্ধা তিৰোতাৰ হাত
ঝন্ ঝন্
Doksiri দকচিৰি, মে, ২০২৫
No comments:
Post a Comment